Gruzja 2017 - Dzień 8: Tbilisi-Gori

Czwartek, 25 maja 2017 · dodano: 24.02.2018 | Komentarze 0

Zaczynamy spokojnie, około 10 tej wyjeżdżamy z Tblisi. Wyjeżdżamy to za dużo powiedziane, Tbilisi ma tyle dróg, wjazdów i wyjazdów, że bez dobrej mapki ani rusz. Po raz kolejny na wysokości staje maps.me. Na jutro przypada święto niepodległości Gruzji – w Tbilisi trwają przygotowania do świętowania. My mamy nadzieje, ze w Gori do którego się dzisiaj udajemy też będzie świętowanie – wiadomo najlepiej jak najbardziej lokalne. Przed Gori jedziemy do Mcchety – pierwszej stolicy Gruzji.



Na dojazd do Gori wybieramy boczna alternatywę – wzdłuż rzeki Mtkawi(Kura). Jedziemy przez małe wioseczki, ale ich klimat jest zdecydowanie inny od tego w południowej cześci Gruzji. Tutaj wszystko jest w miarę poukładane. Więcej tutaj cywilizacji, drogi są bardziej uczęszczane przez sakwiarzy – na południu zero. Tutaj najpierw w okolicach Mcchety – spotykamy dziewczynę z nowej Zelandii która samotnie jedzie z Armieni do Mestii. Szacun, naprawdę. Chyba to jej rower spotkaliśmy wczoraj w Tbilisi – przypominał nasze po kilku dniach w górach, plus jej miał jeszcze przytroczona lagę wzdłuż roweru. Wyglądał zjawiskowo. Potem spotykamy parkę Irlandczyków jadących z Turcji przez Gruzję do Armienii. A na koniec dnia spotykamy w naszej kwaterze zmanierowanych i zniesmaczonych wszystkim francuzów…

Droga dość prosta, mało górek. Jedynie w okolicach Uplisciche – kolejnego miasta skalnego trochę pagórków. Uplisciche zbudowane w Vw p.n.e zdecydowanie mniejsze i pewnie służące do czego innego jak ale jest równie piękne. Po zwiedzaniu idę zobaczyć skąd odchodzi muzyka którą cały czas słyszę – okazuje się z e to jakaś imprezę miejscowych –jak się później okazuje wesele ormiańskie – jakże inne od naszego. Wydzielone są dwie grupy – jedna to mężczyźni, druga kobiety. Każda z grup bawi się osobno. Męska część stoi w okręgu do którego środka co jakiś czas wchodzi nowy tancerz i jedzie z koksem, reszta klaszcze i śpiewa – super!!! Jak jacyś bboje ;-)Wszyscy są bardzo przyjaźnie nastawiani, nie widzę alkoholu, a impreza jest przednia. Szkoda ze nie mam odwagi się przyłączyć.

W Gori planowaliśmy rozbić gdzieś namioty, ale to miasto więc z tym jest tutaj trudno. Szukamy po okolicznych damach jakiegoś noclegu i nie wiem jak to się dzieje, ale się dzieje właśnie w takich sytuacjach - pierwszy dom po kilku rundkach i trafiamy na najlepszy ololicy, z sakwierzami (francuzi..)
Gospodarz Noutri jak się dowiaduje, że jesteśmy z Polski od razu pokazuje nam pokój w którym na telewizorze stoi flaga Gruzji, Polski i UE. Miłe to uczucie muszę przyznać.